جمعه شب و بامداد شنبه، نبودن ماه در آسمان شرایط مناسبی را برای یک نمایش آسمانی ویژه فراهم کرده است: نمایشی که اوج بارش شهابی اسدی آن را رقم می‌زند.

محمود حاج‌زمان: در آسمانی صاف و تاریک ممکن است در هر ساعت چند شهاب مشاهده کنید که در نقاط مختلف آسمان ظاهر و به سرعت محو می‌شوند. اما در شب‌های خاصی از سال، تعداد شهاب‌ها به یکباره زیاد می‌شود که به این پدیده «بارش شهابی یا شهاب‌باران (Meteor Shower)» گفته می‌شود. بارش‌های شهابی در اثر ورود توده‌ای از ذرات به جو زمین به وجود می‌آیند. این ذرات با سرعت‌های زیاد (چند ده کیلومتر بر ثانیه) و تقریبا موازی یکدیگر وارد جو می‌شوند؛ در نتیجه از دید ناظر زمینی به نظر می‌آید که همه شهاب‌ها از یک نقطه آسمان خارج می‌شوند که به این نقطه کانون بارش گفته می‌شود.

به گزارش نشنال جئوگرافیک؛ کانون بارش در هر صورت‌فلکی باشد، بارش شهابی به نام آن صورت فلکی خوانده می‌شود. علت نام‌گذاری بارش شهابی اسدی نیز به این خاطر است که کانون بارش در صورت فلکی اسد (شیر) واقع شده است؛ صورتی فلکی در آسمان نیمکره شمالی زمین که در این زمان از سال حدود نیمه‌شب طلوع می‌کند و ساعت 3:00 صبح به نقطه اوج خود در شرق آسمان می‌رسد. دوست‌داران آسمان شب قادر خواهند بود که حتی کم‌نورترین شهاب‌های اسدی را تماشا کنند؛ بارشی شهابی که امسال با تعداد 20 تا 30 شهاب در زمان اوج خود، میهمان آسمان جمعه شب و بامداد شنبه کره زمین خواهد بود.
منشا بسیاری از بارش‌های شهابی، دنباله‌دارها هستند. دنباله‌دارها صخره‌هایی یخی هستند که ضمن حرکت در فضا ذرات ریزی از خود بر جای می‌گذارند و با نزدیک شدن دنباله‌دار به خورشید، تعداد ذرات به جا مانده نیز افزایش می‌یابد. بنابراین مدار دنباله‌دار مملو از ذراتی می‌شود که با همان سرعت و تقریبا در همان مدار به دور خورشید گردش می‌کنند. به دلیل حرکت متناوب زمین به دور خورشید، سیاره ما در زمان مشخصی از سال به نزدیکی مدار دنباله‌دار می‌رسد و با برخورد به این ذرات، بارش شهابی رخ می‌دهد.

در نگاه اول فکر می‌کنید این آبشار زیبا در لیتلانسفاس (Litlanesfoss) ایسلند یک شاهکار معماری مدرن است، اما این ستون‌های برافراشته چیزی نیست جز جریانی از گدازه‌های باستانی که در حین خنک شدن به شکل ستون درآمده‌اند.این عکس از آژانس عجایب طبیعی اروپا در نشنال‌جئوگرافیک منتشر شده است.

به دنبال گم شدن بیش از 300 کبوتر نامه‌بر در شمال انگلستان، این سوال مطرح شده که آیا اختلال در میدان مغناطیسی زمین و یا ارسال پارازیت‌ها می‌تواند توانایی جهت‌یابی کبوتران را مختل کند

علی رنجبران: صدها کبوتر مسابقه در یک منطقه رازآلود در شمال شرق انگلستان که به خاطر شباهت به منطقه برمودا مشهور است، یک هفته‌ای است که ناپدید شده‌اند. بنا بر گزارش‌ها یک باشگاه از طرفداران کبوترها 320 کبوتر را در منطقه‌ای در یورک‌شایر آزاد کردند و تنها 13 کبوتر به خانه‌هایشان در اسکاتلند برگشتند. این افراد معمولا کبوترهایشان را در فاصله چندصد کیلومتری رها می‌کنند و بر سر برگشتن آن‌ها به خانه‌هایشان به رقابت می‌پردازند. در حقیقت این کار توانایی این پرندگان را در یافتن مسیر به چالش می‌کشد، اما حالا همه علاقمندان، کبوترهایشان را در خانه نگاه داشته‌اند تا این راز حل شود.
به گزارش لایوساینس، توانایی ناوبری کبوترها مدت‌هاست باعث حیرات دانشمندان شده است. اوائل امسال محققان کالج بایلور نشان دادند که یکی از اعضای بدن این پرندگان در حقیقت حکم جی.پی.اس را برای آن‌ها دارد. در این تحقیق مشخص شد مغز این پرندگان دارای سلول‌های ویژه‌ای است که آن‌ها را قادر می‌سازد اندازه و جهت میدان مغناطیسی زمین را اندازه بگیرند.
اما در مورد منطقه مثلثی‌شکل بین سه نقطه ودربی، کورست و تیرسک در شمال انگلستان که مطبوعات آن را مثلث بردمودا (Birdmuda) نامیده‌اند، چه موضوع ویژه‌ای وجود دارد که می‌تواند حس جهت‌یابی کبوتران را گمراه کند؟
برخی، سیگنال‌های ارسالی از سوی یک منطقه نظامی مربوط به نیروی هوایی را باعث گمراه شدن این پرندگان می‌دانند. ایستگاه ماهواره‌ای این منطقه ممکن است پارازیت‌هایی ارسال کند که غریزه پرندگان را فریب دهد. چارلز ولکات، استاد بیولوژی اعصاب و رفتار از دانشگاه کارنل که از سال 1962/1341 روی جهت‌یابی کبوترها کار می‌کند، می‌گوید: «ما آزمایش‌های زیادی درباره تاثیر امواج رادیویی بر روی سیستم جهت‌یابی پرندگان انجام دادایم و هیچکس تا به حال اثر قابل توجهی را در این زمینه مشاهده نکرده است.»
اما برخی دیگر این موضوع را به افزایش فعالیت‌های خورشیدی و طوفان‌هایی از ذرات باردار پرانرژی نسبت می‌دهند که میدان مغناطیسی زمین را دچار اختلال می‌کند و دست بر قضا گم شدن این پرندگان با افزایش این طوفان‌های خورشیدی مطابقت دارد. بر طبق گفته‌های ولکات یک مطالعه انجام شده نشان می‌دهد که این اختلال در میدان مغناطیسی زمین می‌تواند قطب‌نمای داخلی پرندگان را دچار گمراهی کند.
اما مطالعه دیگری که پیش از این در بولتن مسابقات کبوترها چاپ شده، نشان می‌دهد هیچ نسبتی بین این اختلال و رفتار این پرندگان در جهت‌یابی وجود ندارد. اما ماجرا اینجاست که تحقیق بالا در کل ایالات متحده انجام شده و محققان می‌گویند اگر این موضوع در منطقه‌ای وسیع دیده نشود، به این معنا نیست که در منطقه کوچک شمال انگلستان دیده نخواهد شد؛ یعنی اختلال در میدان مغناطیسی زمین می‌تواند در مسافت‌های کوتاه بیشتر کبوترها را به اشتباه بیندازد.
اما انتخاب ولکات برای توضیح ماجرا همان است که در مورد خود مثلث برمودا و افسانه‌های بلعیدن کشتی‌ها وجود دارد و آن هم آب‌وهوای بد است. بر طبق گزارش‌های هواشناسی منطقه شمال شرق انگلستان دارای سابقه بارش‌های غیر عادی و شدید باران است و برخی از مسابقه‌دهندگان می‌گویند این طوفان و رعدوبرق ممکن است باعث شود رهبر گروه، آن‌ها را از ترس طوفان به جای دیگری راهنمایی کند. ولکات هم این نظر را تائید می‌کند و می‌گوید: «کبوتران اصلا دوست ندارند در باران پرواز کنند چون برای این کار مناسب نیستند.» اما موضوع اینجا است که گم شدن کبوترها زمانی رخ داده که هوا مناسب بوده و 13 پرنده هم مسیرشان را درست اتخاب کرده‌اند.ولکات می‌گوید قبل هم در این باره چیزهایی شنیده است: «اما ما ممکن است هرگز نفهمیم واقعا چه بلایی بر سر آن‌ها آمده است.»

• فروشگاه ری بای
• رایانمهر
• حل آنلاین انتگرال های پیچیده
• my galaxies
• " وبسایت انجمن فیزیک دانشگاه تفرش "
• تیم فوتبال گهر
• هر چی که بخوای اینجا هست
• sm download
• دانلود آهنگ ، موزیک ویدیو ، عکس ، کلیپ ، داستان
• سایه روشن
• علم روز
• بچه های فیزیک 90
• دختری از جنس حوا
• ساعت رومیزی ایینه ای
• رقص نور لیزری موزیک



تبادل لینک هوشمند








• قالب وبلاگ

• وبلاگ اسکین
• انجمن پیچک
• تعبیر خواب
• بازی آنلاین
• کتاب و مقاله