به تعداد آدم​های روی زمین راه هست برای رسیدن به پست و مقام و به همین میزان راه هست برای حفظ آن و پیشرفت و ترقی...در ادامه چند نمونه خدمت​شما عرض می​شود.

از زبان استاد زنده یاد «مهرداد اوستا» به شاعرى دیگر!

 گذشتى و نگذشتم، رَمیدى و نَرَمیدم
نهفتى و ننهفتم، چمیدى و نَچَمیدم

تو تا مدارج عالى، به اوج قدرت مالى
پریدى و نپریدم، رسیدى و نرسیدم

مدیح مردم نادان، سرودى و نسرودم
به نعره، چاک گریبان، دریدى و ندریدم

حواله‏ هاى «تویوتا» زمین و خانه و ویلا
گرفتى و نگرفتم، خریدى و نخریدم

به پیشگاه رئیسان، خمیدى و نخمیدم
کنار بادیه لیسان، لمیدى و نلمیدم

کنار دلبر مهر و، شَرا… شَ-… شربت لیمو
نشستى و ننشستم، چشیدى و نچشیدم

ز دوستان قدیمى، ز همدلان صمیمى
گسستى و نگسستم، بُریدى و نبریدم

خُزَ عبلات ادارى، براى سود تجارى
نوشتى و ننوشتم، دویدى و ندویدم

هزار نکته چون یخ، هزار بَه بَه و بَخ بَخ
پراندى و نپراندم، شنیدى و نشنیدم

تو بر زُغال فلانى، دَمیدى و نَدَمیدم
از آن که افتد و دانى، کشیدى و نکشیدم!

از کتاب رفوزه ها. ابوالفضل زرویی نصر آباد

فرشاد آیدا را دعوت به یک کافی شاپ کرد ...حالا 5 پایان متفاوت برای این دعوت و اتفاقات درون کافی شاپ برایتان روایت می کنیم.

پایان اول:

فرشاد به آیدا نگاه کرد و گفت: من دیگه مطمئن هستم، می خوام باهات ازدواج کنم، فردا میام خواستگاریت. در همین لحظه صدای وزیدن باد به گوش رسید، شمع خاموش شد، آیدا سفیدی چشمانش محو و کل چشمانش سیاه شد.

فرشاد با تعجب پرسید: لنز زدی آیدا؟! چرا یکهو چشمات اینطوری شد؟!

آیدا سری به حالت تاسف تکان داد و گفت: IQ! من که روبروت نشستم چطوری یه دفعه لنز زدم؟! یعنی الان متوجه نشدی من یه روح پلید هستم و آیدا نیستم؟!

فرشاد: خب؟!

آیدا: خب تو الان باید جیغ بکشی و فرار کنی!

فرشاد: چرا؟!

آیدا: خب من روحم دیگه، باید از من بترسی.

فرشاد: برو بینیم بابا! من از اجاره خونه و هزینه های زندگی مشترک نترسیدم و خواستم ازدواج کنم، حالا بیام از تو بترسم؟! برو بینیم باد بیاد! این شمع رو هم که خاموش کردی روشنش کن.

آیدا وقتی دید که دیگر کسی از او نمی ترسد ضایع شد و به همان جایی برگشت که از آنجا آمده بود و دیگر سعی نکرد انسانی را بترساند!

***

گاهی یک عکس بیش از هر مقاله و سخنرانی و خطابه ای می تواند تاثیرگذار باشد...

ابتدا نگاهی به این آمار بیندازید:

- روزانه ۵۰ میلیون کیلو زباله خانگی توسط شهروندان ایرانی تولید می شود.

- تنها ۵ درصد از زباله های کشور که غیر زباله های صنعتی و کشاورزی است، بازیافت می شود .

- هر ایرانی روزانه ۷۰۰ گرم زباله تولید می کند.

- هم اکنون روزانه در ایران به اندازه هزار ساختمان ۵ طبقه به مساحت ۵۰۰ متر زباله انباشت می شود.

- …..

با همه پیشرفت های مادی و افزایش اطلاعات و آگاهی عمومی هنوز بسیاری از مردم زباله هایشان را از شیشه ماشین به بیرون پرت می کنند، هنوز به جای قرار دادن زباله در سطل های مخصوص که چند متر آنطرف تر است ترجیح می دهیم آنها را پای اولین تیر چراغ برقی که می بینیم رها کنیم، هنوز در اعیاد مذهبی خیابان ها را با انبوهی از لیوان های یکبار مصرفی که شربت آن را نوشیده ایم آلوده می کنیم، هنوز کانال های آب را با سطل زباله اشتباه می گیریم …

اگر برای محیط زیست ارزش قائل نمی شویم، اگر دل مان برای زیبایی شهرمان نمی سوزد، اگر شهرمان را خانه مان نمی دانیم، اگر احساس تعهدی به محیطی که در آن زندگی می کنیم نداریم، دستکم به احترام رفتگری که سجاده را در خیابان پهن می کند زباله ها را در کوچه و خیابان رها نکنیم، کمک کنیم او برای برداشتن بطری خالی نوشابه “ما”، پوست میوه ای که “ما” خوده ایم، جلد پفک و چیپسی که “ما” آن را خالی کرده ایم، دستمال کاغذی که “ما” آن مصرف کرده ایم کمرش مدام خم نشود….

با توجه به مشکلاتی که در حال حاضر در کشور وجود ندارد(!) اصولا همه مشکلات نداشته با گشت ارشاد حل می​شود؛ اگر باور ندارید خودتان بخوانید تا باور کنید.

می‌ره انواع غصه از دل‌ها
می‌رسه آب و نان به منزل‌ها
مزه‌ی زندگی عسل می‌شه
الغرض معضلات و مشکل‌ها
هرچی می‌خواد باشه حل می‌شه
گشت ارشاد باشه حل می‌شه

چه زیبا گفت پيامبرم :بسا روزه داري که بهره اش از روزه،فقط گرسنگي و تشنگي است و بسا شب زنده داري که بهره او از عبادت شبانه اش فقط بي خوابي است...

 آخه هم وطنم...عزیزم...تا کی ادعای مسلمونی! این بود این همه توصیه به سادگی تو دینمون؟؟!!! فکر نمی کنی نتیجه گرسنگی و تشنگیت باید چیز دیگه ای به غیر از این سفره ی رنگارنگ باشه؟میشه کارهای زیباتری کرد... میشه سقفی زد بالای سر کسی... میشه نان بر سر سفره ی خالی فقیری برد... میشه از خدا مهربونی رو یاد گرفت...

مهربونی کن تو ماه مهمونی خدا...

این اتفاق ظاهرا در یک کشور دوست و دور اتفاق افتاده اما خب همیشه هر دوری به معنای فاصله نیست!

در یکی از کشورهای آمریکای لاتین، یکی از فامیل‌های یکی از رؤسای جمهور، پیش او می‌رود از او می‌خواهد که کاری برایش دست و پا کند. این گفت‌وگو بین آن‌ها صورت می‌گیرد:
- اگر می‌خواهی، مقام معاونت خودم را به تو بدهم؟
- شغل خوبی نیست.
- چرا؟
- برای این‌که همه‌اش باید جلوی دوربین خبرنگارها باشم.
- اگر دوست داری وزیر بشوی، یک وزارت خانه‌ تازه برایت تأسیس کنم.
- نه بابا، این هم دردسر دارد.
- چه دردسری؟
- ممکن است آدم را استیضاح کنند و من حال و حوصله‌اش را ندارم.
- وکالت مجلس چطور است؟
- نه، از آن هم خوشم نمی‌آید.
- استاندار می‌شوی؟
- نه.
- چرا؟
- چون باید با مقامات و شخصیت‌های محلی درگیر بشوم که حوصله‌اش را ندارم.
- دوست داری مدیرکل سازمانی بشوی؟
- نه.
- متأسفانه من دیگر نمی‌توانم کاری برایت پیدا کنم. چون از آن پایین‌تر، تخصص و سواد می‌خواهد.                       

از کتاب «تفریحات سالم». عمران صلاحی. نشر ویستار

ساکنان تهران برای تهیه این کتاب طنز کافی است با شماره 20- 88557016 سامانه اشتراک محصولات فرهنگی؛ سام تماس بگیرند و آن را در محل کار یا منزل _ بدون هزینه ارسال _ دریافت کنند. سایر هموطنان نیز با پرداخت هزینه پست می توانند این رمان را سفارش بدهند.

• فروشگاه ری بای
• رایانمهر
• حل آنلاین انتگرال های پیچیده
• my galaxies
• " وبسایت انجمن فیزیک دانشگاه تفرش "
• تیم فوتبال گهر
• هر چی که بخوای اینجا هست
• sm download
• دانلود آهنگ ، موزیک ویدیو ، عکس ، کلیپ ، داستان
• سایه روشن
• علم روز
• بچه های فیزیک 90
• دختری از جنس حوا
• ساعت رومیزی ایینه ای
• رقص نور لیزری موزیک



تبادل لینک هوشمند








• قالب وبلاگ

• وبلاگ اسکین
• انجمن پیچک
• تعبیر خواب
• بازی آنلاین
• کتاب و مقاله